Another night

Er is weer goed gegeten in de ark... De maand juli gaan we met de hele keukenploeg in de leer bij de Italiaanse kok Julio en derhalve zal ons etablissement gesloten zijn. Toen ik Julio terstonds vroeg of onze geharde keukenpiraten bij hem in de leer konden, was zijn antwoord: ja. Julio is een man van weinig woorden. Een purist, zo te zeggen. Opgegroeid binnen de stadsmuren van Alba en al vroeg geconfronteerd met de hardheid van deze wereld. Was het niet zijn moeder die hem dwong ook de zaadjes van de tomaten te gebruiken en daardoor zijn poging tot de perfecte tomaten concasse compleet vergalde? De dagen dat vader thuiskwam met een mooie vangst zoals het wilde zwijn, eend of zelf hert vormden een lichtpunt in zijn bestaan. Zijn moeder die vervolgens dit edele vlees in kunstmatig gehard vet op laag vuur tot een grijze massa bakte, dit sprankeltje hoop en vurig verlangen snel doven.

Soms vraag ik mij af hoe een man die als jongen zo klein is gehouden, zich heeft kunnen ontpoppen tot een chef van dergelijk formaat. Zijn tomeloze inzet, passie en optimisme werken aanstekelijk. De standaard ligt zo hoog dat eigenlijk niemand hier aan kan voldoen. Dat siert de man. Leerlingen die te dicht langs de chef lopen, chef-de-partie's die een druppel saus knoeien of een gastheer die de sous-chef niet met twee woorden aanspreekt: Julio behandelt ze allen hetzelfde. Hij geeft ze een uitbrander en smijt met borden, pannen, soep of bier. Het is een praktische man. Alles in zijn bereik kan worden ingezet om de ploeg de nodige discipline bij te brengen.

Wij mogen blij zijn dat Julio ons wil ontvangen, helaas betekent dat wel dat we even gesloten zijn. Volgende week natuurlijk vaderdag special. De vaders zullen geen rust krijgen, dat is zeker.

En wat impressies van vandaag:
Soep van geroosterde tomaten

Tuille & roomijs (Romanoff saus moet nog volgen)