Ido artista gusto diabolico

Uwer smaakpalet extra-ordinare en uitzonderlijk selectievermogen vormen een unieke symbiose in dit dessert. Sedert weken voelde ik een vorm van mededogen, die mij tevoren vreemd was, voor hij die was bedeeld met het dessert van de Patriarchen. Dit gevoel van mededogen is nu desalniettemin in zijn geheel verdwenen. Mijn gevoel lijkt nu verdacht veel op de ruwe, plotse euforie veroorzaakt door een luttele hoeveelheid godennectar op lege maag. Het onbestemde gevoel van de eerste fles bier op een warme vrijdagmiddag. Een verrukking, plots en vooralsnog zonder richting.



Als lid kan ik niet achterblijven. Laat ik jullie meenemen in mijn zoektocht naar het visgerecht voor Il Trufolati. Het werd snel duidelijk dat ik mijn toevlucht zou moeten nemen tot een zonderlinge vis. De Schorpioen vis, van het trotse geslacht Scorpaena, is meer dan gemiddeld te vinden op de zandbodem van de Middelandse zee. Op een Siciliaanse visschotel mag deze zwemblaasloze vis niet ontbreken. Na het raadplegen van diverse zich als viskenner manifesterende handelaren werd mij gauw duidelijk dat twee essentiële zaken ontbraken. Ten eerste bleek geen van de vishandelaren over vakkenis te bezitten en derhalve bekend met deze heroïsche vis en ten tweede bleek geen van de klantvriendelijke verkopers in staat de vis te bestellen. Mijn verzoek om een Schorpioenvis werd zelfs in een aantal gevallen als aanstootgevend ervaren. Misschien dat de Schorpioen door deze vaklieden verward werd met wat voor de horeca het plintenladdertje is, een nietszeggend niet-bestaand voorwerp waarvoor menig beginnend alcoholist van het kastje naar de muur wordt gestuurd.

Het vishoofdgerecht:
Scorfano con salsa di granchio, con polenta y Parmagiano Regiano
Oftewel op de huid gebakken roodbaars, met een saus van Noord-Zee krab geserveerd met polenta en Parmagiano.